راهی که چندین سال پیش درآن قرار گرفتم و منجر به نوشتن این کتاب شد بر میگردد به فیلمی که دوستم در اختیار من قرار داد؛ که در آن، ماشین یک آچار را پرینت کرد. من فکر کردم : این یک شوخی است.اما اینگونه نبود. بعد از آن در دانشگاه جان هاپکینز گفتند که در حال کار بر روی پرینتری برای پرینت اعضای بدن هستند.
چگونه شد که شما نوشتن این کتاب را شروع کردید؟
مقالات منتشر شده، بر چاپ اینکه این دستگاه مشکلات زیادی برای مالکیت معنوی به وجود می آورد ادامه دادند اما آنها هرگز نمی گفتند کدام مالکیت. من یک وکیل مالکیت معنوی هستم بنابراین من گفتم: من باید این قضیه را حل کنم. من شروع به جستجو برای کارهایی که در این راستا انجام شده بود کردم و تصمیم گرفتم که این قضیه را علنی کنم.. من دیتا بیسی ایجاد کردم. اطلاعات و اتفاقات بسیاری در این زیمنه رخ داده بود و من میخواستم که بر تمامی آنها احاطه داشته باشم. فکر کردم که اکنون اطلاعات کافی برای نوشتن یک کتاب را در اختیار دارم. علاقمندی من راهی فراتر از قانون بود و در بسیاری جاها متن خود به خود نوشته می شد.
آیا شما یک عصر طلایی را برای ساخت توزیع شده پیش بینی میکنید؟
من فکر میکنم که این عصر در حال شروع شدن است. ما دیدن سیستم های ساخت توزیع شده را آغاز کرده ایم. هم اکنون در صنعت پرینترهای سه بعدی مشاغل کوچک زیادی وجود دارند. بعضی از آنها مغازه های ماشین فروشی سنتی هستند که پرینترهای سه بعدی دارند. بسیاری از مشتریان آنها از همان منطقه می باشند. پیشتر نیز بسیاری از این دست صنایع در ایالات متحده شکل گرفته است.ما این مغازه ها را برای چندین سال است که داریم ولی بیشتر آنها نمونه سازی سریع انجام میدهند. همانطور که تکنولوژی پیشرفت میکند، شما چیزی شبیه فروشگاه UPS خواهید داست. UPS تبلیغ کرده است که در سال 2014 می تواند خدمات پرینت سه بعدی انجام دهد. (UPS در میان خرده فروشان از قابلیت های صنعتی بالایی برخوردار است.) من فکر میکنم که شما احتمالا چیزهایی در خانه، چیزهایی در اینترنت و چیزهایی در خیابان خواهید داست. دلیلی ندارد که فکر کنید تکنولوژی با گذشت زمان پیشرفت نمیکند.
اگرچه ما این تکنولوژی را داریم ولی این مورد بستگی به شرکت ها دارد که چه تصمیمی در مورد نحوه تحویل کالاها به ما بگیرند. یعنی اینکه بخواهند هنوز هم کالاها را در کارخانه تولید کنند و یا آن را در محل مشتری بسازند.
شما در کتابتان گفته اید که مردم ذاتا به ساختن اشیا تمایل دارند. مغازه های چوب برای میلیون ها نفر از مردم در دسترس هستند اما کسی میز و صندلی نمی سازد. شما چگونه این مساله را تفسیر میکنید؟
من یک خراط هستم و مبلمان می سازم. یکی از فاکتورهای محدود کننده، نیاز است. من مدتی است که پروژه ای در مغازه چوب فروشی نداشته ام، زیرا من به چیزی نیاز ندارم. مردمی هستند که به طور معمول از آن استفاده میکنند یا تنها برای بریدن تخته ای که شما لازم دارید آن را به کار می برند. پرینت سه بعدی متفاوت است. آنجا شما این توانایی را دارید که چیزهایی که نیاز دارید را بسازید.
اگر شما برای یکی از وسایل خانه تا ن احتیاج به قطعه یدکی دارید و بتوانید آن را پرینت کنید؛ یا اینکه شما نیاز به یکی از وسایل آشپزخانه دارید و میتوانید با زدن دانلود و پس از آن زدن پرینت آن را بسازید- یا وسیله ای را می توانید شخصی سازی کنید- انسان های زیادی خواهند بود که از این راه وسایلشان را بسازند. همه اینها بستگی به این دارند که تکنولوژی تا چه میزان میتواند در اعماق زندگی ما نفوذ کند و استفاده از آن چه مقدار آسان خواهد بود.
شما در کتابتان گفته اید که نوآوری ها در پرینتر سه بعدی میتواند تفاوت عظیمی را در فضا ایجاد کند، و در این مسیر به پرینتر سه بعدی شرکت بوئینگ استناد کرده اید که میتواند در همه جهات و بدون داشتن پلتفرم بخصوص، کار کند. آیا نیازی ندارید تا در این راه متریال خام را هم به همراه داشته باشیم؟
بله، پرینت سه بعدی در فضا نیازمند داشتن متریال مناسب و با کیفیت مناسب است. با روند رو به رشد ماشین های همه کاره و مواد خام، دیگر لازم نیست که تمام موارد مورد نیاز را در زیر خورشید یا ماه انبار کنید. و نگهداری از ماده خام و پرینت تمام لوازم یدکی مورد نیاز، آسان تر از حمل تمام وسایلی است که امکان دارد به آنها نیازمند باشیم.
آیا منظور شما چیزی شبیه کپی کننده پیشتازان فضا می باشد؟ این یعنی کنترل مواد در سطح مولکولی!
دقیقا شبیه آن، خیر. چیزی که من اغلب می گویم حرفی از بیل گیتس است – ما معمولا در پیش بینی کارهایی که در دو سال آینده انجام خواهیم داد غلو میکنیم اما برای 10 سال آینده خودمان را دست کم میگیریم. ماشین همه کاری ای که بتواند بازه وسیعی از وسایل را در خانه یا محل کار برای ما بسازد، امکانپذیر است. پرینت سه بعدی جدید نیست، اگرچه هنوز کاربرد خاصی برای افراد نداشته است. این تکنولوژی برای 30 سال وجود داشته است و اکنون هم در حال ناپدید شدن نیست. مطلبی که مهم است این است که این تکنولوژی تا چه میزان فراگیر خواهد شد. من فکر میکنم این غیر تجربی خواهد بود اگر فکر کنیم این تکنولوژی سریع تر و راحت تر از حال حاضر نخواهد گشت!
در حال حاضر، مردم تکنولوژی پرینتر سه بعدی را به صورت لایه لایه تصور میکنند.اما تکنولوژی های جدیدی در حال گسترش هستند که به شیوه دیگری عمل کرده و این مورد را مرتفع می کنند.شرکت دیزنی یک پتنت ثبت شده دارد که در آن ماشینی با استفاده از رزین فتوپلیمر، کل قطعه را یکجا کیور – فرآیندی که با استفاه از گرمای تابشی، جسم به پلاستیک تبدیل میشود- می کند.
نظر شما درباره مالکیت معنوی چیست؟ در جهانی که هر کس بتواند هر جسمی را دوباره بسازد مشکلاتی به وجود خواهد آمد.
استارت آپ های زیادی در این زمینه کار می کنند. عده ای می خواهند یک هسته دیجیتال طراحی کنند که در متریال یا ویژگی های سیستم جاسازی شده باشد. بله، پرینت سه بعدی میتواند موجب هرج و مرج در این زمینه شود. این یک نگرانی واقعی است. اما من مشتاقم تا راه حل بازار را ببینم. من فکر میکنم که بازار راه حلی را برای این قضیه خواهد یافت.
